Feliks Bocheński

ur.13 lipca 1872 r. w Szczawnicy – zm. 13 października 1925 r. w Katowicach

DR PRAW, SĘDZIA, SPOŁECZNIK

 

Absolwent Gimnazjum I w Tarnowie (1891) i Wydziału Prawa UJ (1894). W 1895 uzyskał tytuł doktora praw. Początkowo pracował jako auskultant, adiunkt sądowy i sędzia śledczy przy sądach w Krakowie, Jaśle i Podgórzu. W l. 1900-1913 w Sądzie Najwyższym w Wiedniu, m.in. jako sekretarz Rady i sekretarz Dworu. W l. 1913-1917 wiceprezes Sądu Obwodowego w Tarnowie, a następnie wiceprezes Sądu Krajowego w Krakowie.

W styczniu 1919 mianowany kierownikiem Sądu Obwodowego (następnie Okręgowego) w Cieszynie. Komisja Międzynarodowa uczyniła go prezydentem Trybunału w Cieszynie, niezależnym od sądów polskich i czeskich. W maju 1919 Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego mianowała go prezesem Sądu Apelacyjnego, z prawem nominacji sędziów.

Od lipca 1920 był Przedstawicielem RP przy Międzynarodowej Komisji w Cieszynie, następnie Komisarzem RP przy Komisji Demilitacyjnej dla Śląska Cieszyńskiego, Spisza i Orawy.

W lutym 1921 wyznaczony jako Delegat Ministerstwa Sprawiedliwości przy Komitecie Plebiscytowym w Bytomiu z zadaniem organizacji sądownictwa polskiego na Górnym Śląsku. Od czerwca 1922 do śmierci – prezes Sądu Apelacyjnego w Katowicach.

Założyciel i pierwszy prezes Towarzystwa Przyjaciół Teatru Polskiego. Honorowy członek pierwszej śląskiej korporacji akademickiej Silesia.

Spoczywa na Cmentarzu Katolickim przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Biogram na podstawie: T. Pietrykowski „Sądownictwo polskie na Śląsku 1922-1937”, Katowice, 1939