Generał brygady WP

(ur. 22 listopada 1889 r. we Lwowie – zm. 23 stycznia 1945 r. w Garmisch-Partenkirchen). 

W  l. 1900-05 uczył się w lwowskim II Gimnazjum, następnie w Korpusie Kadetów przy austriackim 95 pułku piechoty (pp). W 1909 r. przydzielono go do austriackiego 56 pp stacjonującego w Wadowicach i Krakowie. Od 1912 r. jako ppor. objął służbę w Komendzie Uzupełnień 56 pp w Wadowicach, gdzie służył do 1916 r., po czym przeszedł na stanowisko liniowe. Od I 1917 r. był dowódcą kompanii w III batalionie 56 pp na froncie włoskim. Od I 1918 r. ponownie w Wadowicach.

31 X/ 1 XI 1918 w czasie przejmowania władzy z rąk Austriaków objął obowiązki oficera placu w Wadowicach i rozpoczął organizowanie Pułku Ziemi Wadowickiej WP. W XI i XII 1918 r. – w stopniu kapitana – pierwszy p.o. dowódcy tego pułku (12 pp). Uczestniczył w walkach na froncie ukraińskim i bolszewickim, awansując do stopnia majora. Zweryfikowany w stopniu ppłk. W 1922 r. został dowódcą 77 pp w Lidzie. Po ukończeniu kursu dowódców pułków awansowany został do stopnia płk (III 1927). W 1931 r. został dowódcą Piechoty Dywizyjnej 14 Dywizji Piechoty (DP) w Poznaniu. Po ukończeniu kursu wyższych dowódców (1933) mianowany dowódcą 25 DP w Kaliszu (1935). 19 III 1939 r. awansowany do stopnia generała brygady WP.

We wrześniu 1939 dowodził 25 DP w składzie Armii „Poznań” od Krotoszyna, Rawicza i Leszna, przez bitwę nad Bzurą, aż do przedarcia się do Warszawy. Po kapitulacji stolicy – w niewoli niemieckiej w Oflagu VII A Murnau. Ciężko chory został w 1944 r. przeniesiony do szpitala jenieckiego w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zmarł i został pochowany. W 1964 r. jego prochy przeniesiono na cmentarz obozowy w Murnau.

Odznaczony był m.in. Orderem Wojennym Virtuti Militari oraz 4 kl. i 5 kl., Orderem Polonia Restituta 4 kl. (Krzyż Oficerski), Krzyżem Walecznych czterokrotnie oraz Medalem Niepodległości.

Opracowanie biogramu: Michał Siwiec – Cielebon