Major WP, nauczyciel

(ur. 23 X 1892 w Giedlarowej – zm. w 1959 w Szczecinie) 

Student Szkoły Politechnicznej we Lwowie, członek Polskich Drużyn Strzeleckich. Od 1914 r. walczył w szeregach armii austriackiej, awansowany na porucznika. W 1918 r. po powrocie z dwuletniej niewoli rosyjskiej konspirator Polskiej Organizacji Wojskowej w Stryju.

W październiku tego samego roku powołany na komendanta okręgu POW w Rzeszowie. W drodze do Krakowa po odbiór nominacji, 31 października popołudniu zatrzymał się w Rzeszowie, organizując oraz kierując akcją rozbrajania austriackiego garnizonu. Dzięki tym działaniom, w nocy z 31 X na 1 XI 1918 r. Rzeszów stał się jednym z pierwszych oswobodzonych spod władzy zaborców polskich miast.

W roku 1922 r. przeniesiony w stan spoczynku i ukończył Politechnikę Warszawską. W 1932 r. zmienił nazwisko na Radyski. Pracował jako nauczyciel w kształceniu na średnim i zawodowym poziomie. Uczestniczył w tajnym nauczaniu również podczas okupacji niemieckiej. W 1945 r. zamieszkał w Szczecinie. Pracował tam m.in. jako wykładowca na Politechnice Szczecińskiej.

Biogram na podstawie: Jerzy Majka, „Babka-Radyski Włodzimierz” [w:] „Encyklopedia Rzeszowa”, Rzeszów 2004.

Fotografia ze zbiorów prywatnych.