Franciszek Styliński
[Zapraszamy do zapoznania się z biogramem kolejnej postaci: tekstem i spotem filmowym]
Przedsiębiorca, radny, legionista
(ur. 16 lipca 1869 r. w Oleśnie k. Dąbrowy Tarn. – zm. 10 lipca 1940 r. w Burzynie k. Tuchowa)
Przed I wojną właściciel kaflarni i Domu Rolniczo-Handlowego „Flora” w Tarnowie. Czynnie i finansowo wspierał ruch skautowy, Związek Strzelecki i Drużyny Bartoszowe. Należał do Związku Walki Czynnej. Prezes Towarzystwa Gimnastycznego Sokół w Tarnowie od roku 1914. W sierpniu tego roku, jako zastępca komisarza wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego w mieście, organizował wyjazdy pierwszych ochotników legionistów, w tym swoich synów. Sam wyjechał na czele ostatniej grupy, tuż przed zajęciem (10 XI 1914 r.) Tarnowa przez wojska rosyjskie. W I Brygadzie walczył jako sierżant 5. Pułku Piechoty Legionowej, wziął udział w bitwach pod Konarami, Ożarowem i Tarłowem, gdzie został ranny. Za udział w tych bitwach otrzymał Krzyż Virtuti Militari. Od jesieni 1915 r. ze względu na stan zdrowia urlopowany z wojska. Został radnym, uczestniczył m.in. w posiedzeniu Rady Miejskiej w Tarnowie z 30 X 1918, podczas której Rada jednomyślnie „oddała się poleceniom rządu warszawskiego”, był także aktywnym uczestnikiem – wraz z synami – nocnego przewrotu niepodległościowego z 30 na 31 X 1918 r. Z upoważnienia POW organizował w pierwszych dniach listopada 1918 r. policję w Tarnowie, pierwszy jej komendant.
W 1922 r. wyjechał z rodziną – jako osadnik wojskowy – na Polesie. W okresie międzywojennym czynnie działał w Związku Legionistów. W 1939 r. osiadł w Burzynie u syna Mariana, burmistrza Tuchowa. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Tuchowie.
Odznaczony również Srebrnym Krzyżem Walecznych.
Autor Pamiętnika, częściowo zaginionego, z lat walk o Niepodległość.
Biogram na podstawie opracowania Antoniego Sypka