Władysław Dziadosz

ur. 13 lutego 1893 w Tarnowie – zm. 13 marca 1980 w Londynie

Dr praw, major WP, urzędnik państwowy

Absolwent Gimnazjum I w Tarnowie (1913). Działał w miejscowych strukturach Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Jesienią 1913 rozpoczął studia prawnicze na UJ. W sierpniu 1914 zgłosił się do służby w Legionach Polskich. Przydzielony do 1. kompanii II baonu w 5. pp Legionów Polskich uczestniczył w bitwie pod Łowczówkiem (22-26 XII 1914, 24 XII objął dowodzenie nad plutonem). W maju 1915 roku został ranny w bitwie od Konarami i leczył się w szpitalu w Krakowie.

W latach 1917–1918 komendant POW w Tarnowie, współprzygotował i współdowodził akcją rozbrajania Austriaków w mieście 30/ 31 X 1918. W listopadzie 1918 r. uczestniczył jeszcze w obronie Lwowa a potem, w składzie 5.pp Legionów, w innych bojach z Ukraińcami, a następnie z bolszewikami. 8 II 1919 przeniesiony do Dowództwa Okręgu Wojskowego w Tarnowie. W lipcu 1920 awansował na majora i został odkomenderowany do dyspozycji Naczelnego Dowództwa WP. W końcowej fazie wojny w bolszewikami służył w dowództwie Frontu Północno-Wschodniego.

Po dokończeniu studiów prawniczych na UJ, przydzielony został do 12. pp, a potem do 5. pp Leg. W 1928 przeniesiony do rezerwy. Podjął wówczas służbę cywilną w charakterze wicewojewody kieleckiego i białostockiego (1929-1930). Od 1934 do 1939 był wojewodą kieleckim. Od 1939 na emigracji w Londynie, gdzie osiedlił się po II wojnie, działając w ośrodku prezydenckim Augusta Zaleskiego.

Odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Resituta, Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Opracowanie na podstawie „Wykazu Legionistów Polskich 1914-1918” przygotowanego przez Muzeum J.Piłsudskiego w Sulejówku