Józef Wypiór
[Zapraszamy do zapoznania się z biogramem kolejnej postaci: tekstem i spotem filmowym]
Legionista, nauczyciel
(ur. w 1897 r. w Tarnowie – zm. 19 lutego 1927 r. w Tarnowie)
Pochodził z wielodzietnej rodziny zamieszkałej od wieków na Terlikówce w Tarnowie. Tuż przed wybuchem I wojny światowej zdążył ukończyć drugą klasę w I Gimnazjum im. K. Brodzińskiego w Tarnowie. W 1914 r. wstąpił do Legionów, służył pod komendą płk. Józefa Hallera, walczył m.in. na froncie wschodnim. Wrócił do domu w 1918 r., ciężko chory na gruźlicę. Wykurował się jednak z tej groźnej wówczas choroby i był jednym z najaktywniejszych członków Oddziału Lotnego POW Mariana Stylińskiego, którego akcja rozbrojenia posterunku żandarmerii prawdopodobnie rozpoczęła w nocy 30/31 X 1918r. przewrót niepodległościowy w Tarnowie.
W wolnej RP, ukończył (eksternistycznie) Seminarium Nauczycielskie w Tarnowie i w roku 1921 został pedagogiem, a następnie kierownikiem szkoły powszechnej w Ujściu Jezuickim. W tym okresie Józef Wypiór podjął studia w Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. W czasie wykonywania ćwiczeń gimnastycznych pękło mu zaleczone płuco, po trzech miesiącach zmarł w wieku zaledwie 30 lat. Od czasów I wojny był przyjacielem Henryka Sucharskiego, legendarnego majora, obrońcy Westerplatte oraz jego duchowego mentora, znanego proboszcza z Gręboszowa ks. Piotra Halaka.
Spoczywa w grobowcu rodzinnym Wypiórów na Starym Cmentarzu w Tarnowie.
Żona J. Wypióra Waleria z d. Gonciarczyk była więźniarką KL Ravensbrück. Córką J. Wypióra była zmarła we wrześniu 2017 r. nestorka środowisk patriotycznych w Tarnowie, Halina Fistkowa.
Opracowanie: Maria Żychowska