[Zapraszamy do zapoznania się z biogramem kolejnej postaci: tekstem i spotem filmowym]

WYCHOWAWCA, RADNY

( Ur. 1 października 1875 r. w Sufczynie k. Brzeska – zm. 19 stycznia 1939 r. w Krakowie)

W 1896 r. ukończył Gimnazjum w Bochni. W latach 1896-1900 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, przez pierwszy rok prawo, a następnie na Wydziale Filozofii, gdzie w 1900 r. uzyskał absolutorium. W roku akademickim 1900/1901 studiował filozofię na Uniwersytecie we Fryburgu. W 1903 r. zdał w Krakowie egzamin nauczycielski uzyskując uprawnienia do nauczania w gimnazjach galicyjskich języka polskiego (jako przedmiotu głównego) i filologii klasycznej.

W 1903 r. podjął pracę w nowo otwartym II Gimnazjum im. Hetmana Jana Tarnowskiego w Tarnowie, gdzie uczył do emerytury. Prowadził tam m.in. kółko teatralne i promował turystykę górską. Czynnie uprawiał sport w Sokole. Był jednym z pierwszych w Tarnowie propagatorów gry w piłkę nożną. Był wychowawcą m.in. Henryka Sucharskiego, późniejszego majora, obrońcy Westerplatte, na którego wywarł ogromny wpływ.

W 1917 r. oskarżony, wraz z gimnazjalistami, przez władze wojskowe o obrazę majestatu i zdradę stanu, groził mu sąd wojenny, został jednak uniewinniony.

W latach 1908-1929 nieustannie zasiadał w radzie miejskiej. W pamiętnym 1918 r. jeden z najaktywniejszych radnych, brał też czynny udział w manifestacjach i wiecach patriotycznych, wygłaszając płomienne przemówienia (np. 18 II 1918 r.). Bliski współpracownik dr Tadeusza Tertila. Wnioskodawca pionierskiej rezolucji niepodległościowej podjętej przez Radę Miasta 17 stycznia 1918 r. Uczestniczył też w pamiętnej sesji 30 X 1918 r., podczas której jednomyślnie podjęto uchwałę o oddaniu miasta „poleceniom rządu warszawskiego”.

Po 1929 r. nie brał już udziału w życiu politycznym Tarnowa i kraju. Zmarł w Krakowie, na Zwierzyńcu, gdzie wówczas mieszkał.2

Opracowanie: Antoni Sypek