Prezentujemy sylwetkę prezesa cywilnego Komitetu Narodowego w Tarnowie, który 31 października 1918 r.  około godziny 8 rano przejął oficjalnie władzę cywilną nad miastem i okolicą. Następnie administracja przekazana została w ręce komisarza wyznaczonego przez Polską Komisję Likwidacyjną.

Stanisław Nożyński

URZĘDNIK PAŃSTWOWY, BANKOWIEC

ur. 25 listopada 1898 r. w Wojniczu – zm. 20 marca 1969 r.

Syn Andrzeja, kolejarza urodzonego w 1864 r. w Wojniczu. Nie są znane miejsca jego nauki. Ok. 1915 r. związał się w Tarnowie z rodziną Sanguszków, u których pracował jako urzędnik dóbr. 31 października 1918 r., jako prezes cywilnego Komitetu Narodowego w Tarnowie, ogłosił publicznie w tarnowskim starostwie (na zdjęciu) przejęcie władzy przez państwo polskie. Autor zaginionego dziennika z okresu I wojny światowej.

Po odzyskaniu niepodległości wyjechał z Tarnowa. Do grudnia 1921 r. pracował jako urzędnik województwa wołyńskiego, skąd  początkiem 1922 r. został przeniesiony do centrali Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie w randze asesora, a następnie szefa gabinetu ministra spraw wewnętrznych. Od 1926 r. przebywał w Toruniu, gdzie był urzędnikiem Pomorskiego Banku Rolniczego w charakterze dyrektora. Jako bankowiec opublikował w 1928 r. w Toruniu pracę „Zagadnienia majątkowe i zarobkowe w przedsiębiorstwach handlowych i przemysłowych”. Kolejną placówką Nożyńskiego była praca referendarza MSW w urzędzie Województwa Śląskiego w Katowicach, gdzie pracował w 1932 r. W marcu 1932 r. został przeniesiony w dotychczasowym charakterze i stopniu służbowym do pracy w starostwie w Radomsku, skąd z kolei został awansowany na starostę w Turku. Funkcję tę pełnił w l. 1933-1937. To za jego kadencji zbudowano most na Warcie w Uniejowie, budowano nowe drogi i przygotowywano się do wzniesienia nowoczesnego gmachu gimnazjum w Turku. Odznaczony przez wojewodę łódzkiego Złotym Krzyżem Zasługi za działania na terenie powiatu. 1 marca 1937 r. został mianowany starostą w Kole nad Wartą.

Podczas II wojny światowej działał w strukturach Armii Krajowej. W latach 1947-1956 szykanowany przez władze komunistyczne.

Autor biogramu: Mieczysław Czosnyka