Prezentujemy sylwetkę jednego z rzeszowskich bohaterów pierwszych chwil niepodległości, tamtejszego komendanta II Okręgu POW, którą to funkcję objął wiosną 1918 r. po legendarnym Leopoldzie Lisie-Kuli. Przygotował  lokalne  struktury POW do przejęcia władzy i opracował plan zajęcia garnizonu, ale sam przebywał w Krakowie, wezwany tam przez przełożonych z POW, gdy 31 października 1918 r. zryw się w Rzeszowie rozpoczął. Prawdopodobnie zdążył  wziąć udział w ostatnich jego aktach.

Tadeusz Münnich

Pułkownik dyplomowany

Urodzony 18 sierpnia 1893 r. we Lwowie, zmarł 12 października 1959 r. w Londynie

Absolwent gimnazjum w Dębicy. Student prawa na UJ w Krakowie. Członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Od 1914 r. w I Brygadzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austro-węgierskiej i skierowany na front włoski.

Urlopowany z wojska podjął działalność w konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Od wiosny 1918 r. komendant Okręgu POW w Rzeszowie. Podniósł liczebność organizacji, uporządkował strukturę i nadał jej zdecydowanie wojskowy charakter. Uczestniczył w formowaniu Pułku Piechoty Ziemi Rzeszowskiej i odsieczy Lwowa.

W okresie międzywojennym oficer służby stałej WP. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. był głównym adiutantem Naczelnego Wodza i wraz z nim został internowany w Rumunii. Przedostał się później do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii. Po zakończeniu wojny osiadł w Londynie. W 1947 r.  był jednym z założycieli Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie i jego pierwszym sekretarzem. 

Na podstawie: Jerzy Majka, „Münnich Tadeusz” [w:] „Encyklopedia Rzeszowa”, Rzeszów 2004.